70 jaar onvervalste Antwerpse geschiedenis

De Antwerpse gemeenteraad heeft naar aanleiding van het overlijden van Stranger Bob Van Staeyen het nummer 'Antwaarpe' uitgeroepen tot officieel volkslied van Antwerpen. Het was schepen van Cultuur Nabilla Ait Daoud van N-VA die het voorstel op tafel gooide op de eerste gemeenteraad na Bobs overlijden. Tijdens de gemeenteraad werd er een minuut stilte gehouden en galmde daarna 'Antwaarpe' door de boxen.

Via een gemeenschappelijke vriend hoorde de schepen dat het Bob Van Staeyen zijn laatste wens was 'Antwaarpe' uit te roepen als officiële hymne van Antwerpen. "De eerstvolgende gemeenteraad heb ik het voorgesteld en tot onze grote vreugde zijn de meeste partijen akkoord gegaan. Dat ging over alle grenzen heen, oppositie en meerderheid. Enkel de Groene fractie stemde er niet mee in."

En dat begrijpt Alex Boeye van de Strangers niet helemaal. "We hebben in de loop van ons bestaan tegen veel schenen gestampt in onze teksten, maar ik geloof niet dat we ooit negatief zijn geweest over de Groene partij. De overgrote meerderheid stemde ermee in, dat is toch een teken dat de Antwerpse gemeenteraad ons goed gezind is."

De soundtrack van mijn jeugd

Nabilla Ait Daoud vond de invulling van Bobs laatste wens een mooi en passend eerbetoon voor 70 jaar onvervalste Antwerpse cultuurgeschiedenis. "Veel mensen noemen het de soundtrack van hun jeugd. Al 70 jaar zingen we de liedjes van de Strangers mee uit volle borst. En dan vooral 'Antwaarpe', dat over alle generaties Antwerpenaren heen gevoelens opwekt."

De Strangers ervaarden de bekroning met onmiskenbare fierheid en verwondering. "Het uitroepen tot officieel volkslied kwam bij ons als een complete verrassing. Het is niet zo dat wij dat hebben voorgesteld of dat ze ons vooraf hebben gevraagd wat we ervan zouden vinden. Natuurlijk zijn we heel blij met de bekroning, zeker gezien onze leeftijd. En de emotionele waarde als eerbetoon aan Bob, is natuurlijk een extra balsem op de wonde."

De grootste successen van de Strangers

Al vindt Alex dat er nog iemand wat erkenning verdient. "Ik heb de tekst van Antwaarpe niet zelf geschreven, dat deed Gust Torfs. Gust en ik richtten de groep in 1952 samen op, ondertussen blijven we nog met twee originele Strangers over en twee die er in de loop van de jaren zijn bijgekomen na het overlijden van twee companen. Gust overleed in 1997 en wordt vaak vergeten, geheel onterecht. Gust heeft de grootste successen van ons kwartet geschreven en toch hoor je zelden zijn naam. Het is jammer dat hij de kans niet heeft gekregen om dit mee te maken en zijn eer te kunnen bewijzen.

"Hier in Antwerpen denken we wel eens dat onze stad 't Stad is, en de rest maar parking, maar een officieel volkslied is er bij mijn weten nog nooit eerder geweest." Een vast, jaarlijks agendapunt zal het niet worden, volgens AIt Daoud. "Voor ons was het eerder het officieel uitroepen van iets dat tot dusver officieus was. Op veel aangelegenheden knalde 'Antwaarpe' van de Strangers al spontaan uit de boxen. Van op de Bollekesfeesten tot in het voetbalstadion. Bij Antwerp en Beerschot wordt er aan de ene kant aangevuld met rood-wit en aan de andere kant met paars-wit. Het kan bijna niet ontbreken op momenten dat veel Antwerpenaren bijeenkomen. Om er nu officiële plichtplegingen aan te koppelen, zou niet passen binnen de Antwerpse volkstradities. Het is net mooi dat het nu zo spontaan gebeurt.

Antwarpe, 'k zien a zoe geire

De Strangers kijken zelf niet meer op als hun stemmen uit de boxen klinken. "In de loop der jaren hebben we elkaar al genoeg moeten aanhoren. Dat verwondert of geneert ons ondertussen al niet meer, dat leer je als artiest door de optredens, repetities, opnames, ..." Vertelt Alex. Alex is zelf een aangespoelde Antwerpenaar, zoals hij het zelf noemt. "Ik kom van origine uit het Waasland en daar heb ik trouwens ook een liedje over gemaakt! Als ik een favoriet moet kiezen, is het toch 'Antwarpe, 'k zien a zoe geire' op de melodie van 'Land of Hope and Glory'. En dat heeft mijn voorkeur vooral uit fierheid, omdat ik het zelf heb geschreven.

Gepubliceerd in Den Triangel